Een groot deel van mijn praktijk bestaat uit zieke werknemers. Vaak is de oorzaak een broeiend arbeidsconflict. Schouders eronder en doorgaan is het devies meestal.
Waarna het steeds iets lastiger wordt voor de werknemer om zich over de irritatie op het werk heen te zetten. Een vrije dag is niet meer genoeg om bij te tanken. Daarna voelt hij zich na een weekend nog steeds lusteloos. Het geschil kabbelt ondertussen voort en de wond blijft steeds meer etteren.
Hij denkt dan dat hij het nog wel even volhoudt. Hij wil niet opgeven. Maar een ziekmelding ligt op de loer. En als de man met de hamer komt, dan slaat hij vaak heel hard toe. De huisarts concludeert dan vaak: een burn out gebaseerd op een arbeidsconflict. Dan begint het traject van accepteren en re-integreren. Van beiden, niet alleen voor de werknemer.
Dit is ook het moment van dat de bedrijfsarts wordt ingeschakeld. En als dat niet goed loopt, dan ben ik het sluitstuk in deze neerwaartse golf van onzekerheid en angst. Angst voor het onbekende, wat gaat er gebeuren en komt het wel weer goed met mij?
Een beetje houvast staat in de wet, hierin staan de rechten en plichten van een zieke werknemer genoemd. Hopelijk geeft mijn artikel wat duidelijkheid: De plichten van de zieke werknemer
