“Elke dag voor 20:00 besteld, de volgende dag in huis”. Het is zomaar een kreet die je op de gemiddelde webshop tegen kan komen. “Ook op zondag wordt er bezorgd” kopt de plaatselijke bloemist en als er tegenwoordig iemand plotseling op de koffie komt, hoef je niet langer bij de buren te vragen om dat kopje suiker maar kun je snel nog even naar de supermarkt. En dat vinden de meesten best prettig, want waar in onze overvolle agenda’s ook op zaterdag weinig ruimte is voor het doen van boodschappen, kan dat prima op de zondag. Maar waar we vaak niet stil bij staan is dat om al deze “luxe” mogelijk te maken er veel mensen op zondag moeten werken. Dat bloemetje komt niet vanzelf bij degene voor wie het bedoeld is, en ook achter de webshop zitten mensen die zich op zondag in het zweet werken omdat wij als consument verwachten dat we maandagochtend dat nieuwe paar schoenen aan kunnen trekken. Maar als wij dat van anderen verwachten, is het dan ook niet eerlijk dat anderen dat van ons mogen verwachten, moeten we dan niet gewoon met zijn allen ook op zondag gaan werken? Hoe ideaal is het om op zondag een beoordelingsgesprek te voeren, of die ene sollicitatie te doen, waar we doordeweeks niet aan toe kwamen. Die rust pakken we dan wel op een ander moment, de dinsdagochtend of vrijdagmiddag.
Maar buiten onze eigen gedachtes bij het werken op zondag, moeten we er als HR iets mee. Hoe lang kunnen we het ons veroorloven om medewerkers ook op zondag (al dan niet vrijwillig) te laten werken, terwijl we zelf van onze vrije tijd genieten? En hoe gaan we ermee om als bepaalde delen van de organisatie of bepaalde vestigingen wel op zondag werken en anderen niet? Komt er straks een punt dat we er niet meer omheen kunnen, gaan we het zo lang mogelijk tegenhouden of omarmen we het en gaan we er volledig in mee?
Eerlijkheidshalve denk ik dat werken op zondag over een aantal jaren normaal zal zijn, daarbij dient een ieder wel de keuze te krijgen zelf te bepalen wanneer hij zijn vrije tijd neemt. Dat we als HR hier dus mee om moeten leren gaan en flexibeler moeten worden lijkt dus onafwendbaar.
Wat denkt u? Hoe gaan we hiermee om? Laat hieronder een reactie achter.
