Er is een nieuw wapen in de strijd om finance-talent. Steeds meer bedrijven trekken financials van de Big 4-kantoren aan door de studieschuld van deze professionals over te nemen. Organisaties zien zich hiertoe gedwongen vanwege de enorme krapte op de arbeidsmarkt.
Bij veel accountantsopleidingen worden werk en studie gecombineerd. Vaak betaalt de werkgever de opleidingskosten voor jonge professionals die bijvoorbeeld registeraccountant (RA) of registercontroller (RC) willen worden, kosten die al snel oplopen tot meer dan 20 duizend euro. Na afronding van de opleiding wordt de studieschuld in een aantal jaren afgeboekt. Maar stapt een werknemer over naar een nieuwe werkgever voordat de schuld is afgelost, dan betaalt hij het restant bij zijn vertrek.
Grote Nederlandse multinationals die RA’s of RC’s van de Big 4 willen aantrekken nemen deze studieschuld al langer over om nieuw talent aan zich te kunnen binden. Maar vanwege de krapte op de arbeidsmarkt wenden nu ook steeds vaker internationale corporates, mkb-organisaties en scale-ups zich tot deze wervingsmethode.
Grote internationale organisaties zien dat Big 4-verlaters vaker voor Nederlandse multinationals kiezen en proberen een voet tussen de deur te krijgen. Tegelijkertijd zien we dat scale-ups graag een RA in dienst willen nemen om bijvoorbeeld een beursgang te begeleiden, of om als ervaren sparringpartner van de CFO te dienen bij strategische beslissingen. En het mkb investeert liever in professionals die geen wekelijkse studiedag meer nodig hebben omdat ze hun titel al op zak hebben.
Vissen in de vijver van de Big 4
Wat al deze organisaties gemeen hebben is dat het overnemen van de studieschuld steeds vaker noodzakelijk is om schaars talent aan te trekken. Deze trend zag ik in 2019 voor het eerst opkomen, en ik merk dat de arbeidsmarkt voor RA’s en RC’s momenteel nog krapper is dan voor de pandemie.
Daar komt nog bij dat veel van de RA’s en RC’s die tijdens de eerdere lockdowns al tot de conclusie kwamen toe te zijn aan iets nieuws inmiddels een overstap hebben gemaakt. Zij gaan op korte termijn niet nog een keer switchen. Daardoor moeten bedrijven vaker dan voorheen vissen in de vijver van de Big 4.
Big 4-talent staat eerder open voor overstap
Ik zie nog geen massale uitstroom van de Big 4 naar het bedrijfsleven, maar wel stapt talent eerder over. Heerste er vroeger ondanks de werkdruk nog vaak een gevoel van ‘even op de tanden bijten’ om dan na zo’n vijf of zes jaar uit te stromen, nu spreek ik regelmatig professionals die na een jaar of twee, drie, al beseffen dat de Big 4 niets voor hen is. En door die vroegere overstap is dus vaak de studieschuld nog niet volledig afgeboekt.
Ook versnelt de pandemie een trend die al een tijd gaande is onder Big 4-talent, namelijk de zoektocht naar een betere balans tussen werk en privé. De Big 4-cultuur is toch wat conservatief en het is nog maar de vraag in hoeverre deze kantoren na de pandemie ook flexibel blijven. Een overstap naar een ander bedrijft biedt daarom twee mooie kansen: enerzijds kun je overstappen naar een organisatie zonder je druk te hoeven maken over het afbetalen van je studieschuld, en tegelijkertijd vertrek je naar een bedrijf met een betere work-life balance.
