Er is weer van alles en nog wat te doen over de beloning: van vrouwen en van ‘de top’. Voor de vrouwen gaat het over de (vermeende) ongelijkheid in de beloning. Voor ‘de top’ over de (vermeende) onrechtvaardigheid tussen de laagst- en hoogst betaalde in een organisatie. In beide gevallen wordt gesproken over een ‘loonkloof’.
De ‘kloof’ tussen de beloning van vrouwen en mannen bedraagt gemiddeld maar liefst 20%! Ja, dat klopt. Dat hebben we in het Nationaal Beloningsonderzoek 2012 al geconstateerd en gerapporteerd. De ‘loonkloof’ tussen mannen en vrouwen – in de leeftijdscategorie van boven de 55 – bedraagt inderdaad 20%. Toen is ook al geconstateerd (hetgeen het CBS 7 maart heeft bevestigd – heel slim net voor internationale vrouwendag) dat de cijfers ook uitwijzen dat vrouwen tussen de 25 en 30 jaar meer verdienen dan hun mannelijke collega’s. Een omgekeerde loonkloof dus. In een nieuwsitem in het NOS journaal van 20.00 uur op diezelfde 7 maart werd zelfs de suggestie gewekt dat het dan eindelijk voorbij zal zijn, die loonkloof. Over 5 jaar verdienen vrouwen tussen de 25 en 35 jaar dus meer dan hun mannelijke collega’s en over 10 jaar is die grens dus opgeschoven tot 40 jaar. De toekomst ziet er rooskleurig uit. Girlpower! Helaas, niets is minder waar. Wat blijkt: een ‘slimme’ meid is op haar toekomst voorbereid. Dat riepen we al in de jaren 80. Deze ‘slimme’ meiden studeren eerder af, stromen eerder de arbeidsmarkt op dan hun mannelijke collega’s en verdienen tot hun 30e jaar dus meer. Tot…. deze ‘slimme’ meiden kinderen krijgen en ervoor kiezen om het arbeidsproces (gedeeltelijk) te verlaten. Weg voorsprong.
De PvdA wil nu een wetsvoorstel indienen die de Ondernemingsraden meer bevoegdheid geven toe te zien op gelijke beloning tussen de mannelijke en vrouwelijke collega’s. De Ondernemingsraden zouden de bedrijven kunnen dwingen om de loonverschillen openbaar te maken.
De ‘kloof’ in beloning tussen ‘de top’ en de werkvloer ligt tussen het 5- (de gewenste verhouding volgens Plato) en het 650–voudige (het verschil tussen de laagst- en hoogst betaalde medewerker van Walt Disney).
Daar tussendoor speelt de weer opgelaaide discussie over de beloning van bestuurders in de semi- en publieke sector. Die mag niet meer zijn dan circa € 144.000 op jaarbasis, exclusief pensioen en onkostenvergoedingen. Zo’n € 11.000 bruto per maand dus. Dat is 7,5 x het wettelijk minimum loon en 5x het maximum van de laagste overheidsschaal. Netjes, zoals Plato bedoeld had dus.
Ook hier is de oplossing van het kabinet dat bedrijven met 50 werknemers of meer wettelijk worden verplicht de verhouding tussen de beloning aan de top en op de werkvloer voor te leggen aan de Ondernemingsraad.
Hallo! Is bij de PvdA en het kabinet niet bekend dan dat er al zoiets bestaat als een WOR met een artikel 31 die de werkgever verplicht om 2x per jaar inzicht te geven aan de OR over het niveau van en de ontwikkelingen in de beloning van groepen personeel? Je moet er als OR echter wel om vragen! En heb je die informatie, dan kun je er ook iets mee doen! Maar doe er dan ook iets mee!
Vraag van werkgevers dat zij hun vrouwelijke werknemers die zwanger worden en kinderen krijgen stimuleren om zo kort mogelijk uit het arbeidsproces weg te blijven en hun ambities vooral na te blijven streven. Vraag van werkgevers daarnaast dat zij een vaste verhouding hanteren tussen de lonen op de werkvloer en hun eigen beloning: moeten de lonen van de werknemers worden gematigd, dan matigen zij vanzelf mee! (Het is maar een suggestie!).
