Pas geleden heb ik een vreemd telefoongesprek gehad. Een werknemer waarvoor de mediation nog gaat starten. Van de grote inzetbereidheid vorige week is inmiddels zeer weinig over. Ik probeer erachter te komen wat dit veroorzaakt. Ziet hij soms op tegen de confrontatie met zijn leidinggevende? Juist in deze zaak zou dat goed kunnen.
Werknemer en werkgever zijn elkaar namelijk letterlijk in de haren gevlogen. Er werd geduwd, geslagen en volgens een van hen is er geprobeerd om de ander te wurgen. Politie is eraan te pas gekomen en het PV is opgenomen. Na wat juridisch spierballenvertoon door hun 2 advocaten en dreiging met ontslag op staande voet, willen beiden toch met elkaar in gesprek. Met een mediator erbij. Ik dus.
De lucht moet geklaard worden en er moeten afspraken gemaakt worden voor de toekomst. Maar de werknemer begint zich dus te onttrekken. Als ik mijn vinger op de zere plek probeer te leggen, komt het hoge woord eruit. Hij vindt mediation “poppenkast”. Hij vraagt mij of zij het niet zelf simpel onderling kunnen oplossen. De vraag stellen is hem beantwoorden. Ik leg hem dus weer terug. Als zij het zelf simpel hadden kunnen uitpraten, waarom hebben ze dit dan niet al gedaan? Er werd gelachen aan de andere kant van de lijn, de afspraak is snel gemaakt.
Als mediator is er 1 onderdeel wat ik moeilijk vind. En dat is neutraliteit. Want als advocaat was ik altijd gewend om de kant van mijn klant te kiezen. Ook als mens heb je vrijwel automatisch de neiging om direct mee te voelen met iets wat een vriend of een kennis je vertelt.
Vorige week liep ik hier weer tegenaan. Een werknemer had altijd goed gefunctioneerd, totdat hij een andere baas kreeg. Die baas zat meer op hiërarchie, cijfers en harde hand, terwijl de werknemer een natuurlijk warme en empathische leidinggevende stijl had. Niet uit een boekje, maar uit zichzelf. Een groter verschil tussen hard en soft skills heb ik zelden gezien. Werknemer werd ongelukkig en trok zich het leed van andere collega’s aan, die inmiddels begonnen uit te vallen. Ook hij viel uit, toen er niets verbeterde. Hij riep om hulp, maar werd niet gehoord.
Tijdens de mediation liet de baas uiteindelijk zijn ware gezicht zien, dat was niet mooi. Verre van vriendelijk. Maar het was wel duidelijk. Voor werknemer was dit de bevestiging dat zijn toekomst hier echt niet meer lag. Hopelijk wordt hij binnenkort ergens met toeters en bellen binnengehaald bij een bedrijf waar hij echt past. En mijn neutraliteit? Daar heb ik hard voor gewerkt. Het is gelukt. Maar het was een uitdaging.
Op dit artikel is de volgende disclaimer van toepassing.
