Werkgevers kunnen op diverse manieren bijdragen aan werkzekerheid van hun personeel. Vooral grote organisaties in de (semi-)publieke sector doen dat al, vooral uit economische overwegingen: zij zien hun HR-afdeling als strategisch partner, hebben een sociaal plan en werken samen met andere organisaties in de regio. Dat blijkt uit promotie-onderzoek van Jana Verschoor.
Wereldwijde ontwikkelingen, waaronder economische en gezondheidscrises, technologische ontwikkelingen en demografische veranderingen, zorgen voor een zeer dynamische en moeilijk te voorspellen arbeidsmarkt, ook in Nederland. Werkgevers kunnen een grote rol spelen in het aan het werk houden van hun personeel, binnen of buiten hun organisatie, maar hoe, wanneer en waarom ze dat doen was nog niet goed onderzocht. Jana Verschoor onderzocht onder ruim 7000 werkgevers in de regio Noord-Brabant onder welke omstandigheden ze daar mogelijkheden voor ander werk scheppen met behulp van hun Human Resource (HR)-afdeling.
Economische motieven
Organisaties waarin het toepassen van HR-maatregelen en -beleid het meest voorkomt zijn grootschalig, hebben een sociaal plan, zien de HR-functie als een ‘strategisch partner‘ van de directie, opereren in de (semi-)publieke sector en nemen deel aan regionale samenwerking met andere organisaties, blijkt uit het onderzoek. Hun motieven zijn vaak sterk economisch georiënteerd: het bereiken van gelukkige en gezonde werknemers en sociale legitimiteit worden vooral overwogen wanneer ze gekoppeld zijn aan het bereiken van organisatieprestaties, zoals arbeidsproductiviteit en winstmaximalisatie. Het bereiken van doelen op individueel en maatschappelijk niveau speelt geen belangrijke rol, tenzij de organisatie de tijd en middelen heeft voor een langetermijnstrategie.
Aanbevelingen
Om de werkzekerheid van kwetsbare werknemers veilig te stellen, kunnen organisaties slimmer gebruik maken van HR-beleid en -maatregelen door ze bewust op te nemen in een breder, meer inclusief HRM-beleid, aldus Verschoor, die daar een behulpzaam schema voor ontwikkelde. Daarnaast kunnen ook beleidsmakers bijdragen door zich met name te richten op boventallige werknemers, die zeer kwetsbaar zijn voor werkloosheid, en door het faciliteren van soepele transities van werk naar werk (VWNW).
