Arbeidsrechtadvocaat
Als ik vertel dat ik arbeidsrechtadvocaat ben, dan kunnen de meesten zich een goede voorstelling maken van mijn werk. Met dank aan veel Amerikaanse series, ook al schetst dat wellicht een veel geromantiseerder beeld dan de werkelijkheid. En lijkt mijn werk stoerder dan het is. Maar het idee is wel duidelijk. Ik heb als advocaat inderdaad veel tijd in rechtbanken en hoven doorgebracht.
Scheidingsmediator
Daarnaast ben ik ook scheidings- en arbeidsmediator. Ook over mijn werk als scheidingsmediator krijg ik weinig inhoudelijke vragen. Blijkbaar is deze tak van sport inmiddels ook ingeburgerd.
Arbeidsrechtmediator
Mijn werk als arbeidsmediator spreekt echter minder tot de verbeelding. Ik wilde daarom beginnen om een arbeidszaak te beschrijven die ik net heb afgerond. Een soort kijkje in de keuken bij mij als arbeidsmediator.
Waar ging het om?
Een werkneemster belde mij een paar weken geleden op en ze kwam moeilijk uit haar woorden. Haar keel was letterlijk dichtgeknepen door emoties. Het duurde zelfs even voordat ze kon praten, zo hoog zat alles haar. Zij vertelde dat zij een hooglopend arbeidsconflict had met haar leidinggevende. Ze kon een half jaar geleden niet meer verder en bleek een flinke burn out te hebben. Haar lichaam had al maanden van tevoren aan de bel getrokken, toen zij stug door werkte. Uiteindelijk viel haar haar met bossen tegelijk uit. De huisarts concludeerde een zware burn out.
Beëindiging
Inmiddels was het voor haar duidelijk dat zij uit dienst wilde. Er lag geen toekomst meer voor haar binnen dit bedrijf. En haar werkgever wilde hetzelfde. Beide partijen hadden inmiddels ook al een arbeidsrechtadvocaat in de arm genomen.
2 kemphanen
Tja, tot dit moment was het een vrij klassieke arbeidsmediation. Maar als beide partijen al een eigen advocaat hadden, wat kon ik dan nog voor hen betekenen? Waarom belde ze mij? De advocaten konden toch gewoon onderhandelen en dan was alles afgewikkeld. Daar hebben ze geen arbeidsmediator voor nodig.
Het bleek iets gecompliceerder te liggen, want het bleek dat beide advocaten al hadden onderhandeld. Zij hadden echter de ruzie voortgezet namens hun cliënten en alles zat inmiddels potdicht. Dat is op zich al een hele prestatie, want ik heb het in 22 jaar als arbeidsrechtadvocaat nooit eerder voor elkaar gekregen. Maar partijen zaten met de gebakken peren en wisten niet hoe ze eruit konden komen. Werkgever stelde mediation voor, in de hoop dat partijen weer met elkaar zouden kunnen praten om een oplossing te bereiken. Maar werkgever gaf ook aan dat hij eraan twijfelde of ik überhaupt iets voor partijen zou kunnen betekenen. Maar beiden wilden echt een einde van het dienstverband.
Geld
Om een lang verhaal kort te maken, er zat 1 pijnpunt in deze zaak, die ook de oplossing bevatte. Want als advocaat vertaal je een vordering vaak naar geld. (De advocaat van) werkneemster had in deze zaak echter relatief erg veel gevraagd. (De advocaat van) werkgever was hierdoor geïrriteerd en bood vervolgens slechts het absolute wettelijk mininum. En dat viel weer slecht bij werkneemster. Het gat was erg groot.
Belang
Mediation heeft mij geleerd om verder te kijken en het standpunt (ik wil geld) te vertalen naar een onderliggend belang. Waarom wilde werkneemster (zoveel) geld? Enerzijds was zij afgegaan op het advies van haar advocaat om lekker hoog in te zetten, om zo in de onderhandelingen een grote onderhandelingsruimte te hebben. Door te overvragen, zette dit echter kwaad bloed bij werkgever en was niets meer mogelijk.
Financiële striptease
Dus werkneemster was bereid om met minder genoegen te nemen dan ze eerder had geëist. Dat bood al lucht voor de werkgever, die dacht dat zij hem financieel wilde uitkleden. Waardoor hij zijn hakken in het zand had gezet.
Geen waardering
Ik heb gezorgd dat beide partijen weer echt met elkaar gingen praten. En luisteren. Begrip ontstond aan beide kanten. En gevoelens werden getoond. Niet alleen bij werkneemster, maar ook werkgever bleek te lijden onder deze situatie. Werkneemster werkte al jaren voor werkgever, maar ervoer de laatste tijd minder steun en waardering. Zij moest veel ballen tegelijkertijd in de lucht houden. Ze werkte bijna fulltime, volgde daarnaast een opleiding en moest als mantelzorger haar zieke vader verzorgen. Daarnaast was ze haar huis aan het verbouwen. En toen haar vader overleed, ervoer zij geen enkele interesse meer van werkgever hoe het met haar als mens ging.
Werkgever dacht dat hij wel genoeg gevraagd had hoe het ging. Maar erkende wel dat toen het druk was op het werk, hij weinig tijd en oog had gehad voor werkneemster. Want als je zoveel hooi op je vork neemt privé, dan is toch duidelijk genoeg dat het toch wel allemaal goed gaat?
Overbelast
En omdat werkneemster al een tijdje overbelast was, daalde het werktempo iets. En kon zij niet langer in de avond nog werken, laat staan in het weekend. Dat stoorde werkgever weer, want als ze al die dingen privé wel kon doen, waarom toonde zij dan minder inzet op het werk? Hij vond dat de balans weg was en zij haar werk weinig enthousiast uitvoerde. Dus de door werkneemster gewenste waardering bleef uit, dat zij ondanks het (inmiddels) overlijden van haar vader, toch bleef werken. Werkneemster vertaalde haar belang om gewaardeerd te worden in een hoge geldvordering in de eerdere onderhandelingen.
Opnemen van gesprekken
Een ander pijnpunt was het volgende. Werkneemster had bijvoorbeeld alle gesprekken met werkgever opgenomen, zonder hiervoor toestemming te vragen. En in een ruzie schermde zij met bewijs dat op deze opnames stond. Voor werkgever was dit de druppel. Hij vertrouwde haar niet meer, dat doe je toch niet vond hij. Maar werkneemster had door haar burn out een slecht geheugen en maakte deze opnames voor haarzelf. Er zat geen kwade intentie achter. Dat had ze echter niet meer kunnen uitleggen, omdat werkgever erg boos was toen hij hier achter kwam. En niet meer wilde luisteren.
Wederzijds begrip
Toen deze punten boven tafel kwamen van elkaar, groeide het begrip. En kwam aan beide kanten ruimte om echt te luisteren hoe een ander de situatie ervaren en bedoeld had. De donkere mist trok op, de ruis verdween. De onderhandelingen waren zo gevoerd. De uiteindelijke beëindiging was een mooie regeling voor beiden, waaruit het gevraagde respect voor werknemer bleek. Maar zeker niet zo extreem hoog als zij in eerste instantie had gevraagd. Maar dat was ook niet meer nodig omdat werkgever al tegen haar had uitgesproken dat hij enorme waardering voor haar had gehad.
Vaststellingsovereenkomst
De afspraken heb ik zelf vastgelegd in een goede en veilige vaststellingsovereenkomst. Hiermee kan werkneemster zo nodig een WW-uitkering aanvragen. En dat is het voordeel van een arbeidsrechtadvocaat die ook MfN-arbeidsmediator is.
Op dit artikel is de volgende disclaimer van toepassing.
