Kun jij je dat gevoel van verbazing nog herinneren als je net bij een nieuwe werkgever gestart bent? Over de routines en gewoontes die daar ingeslepen zijn. En die wellicht veel sneller, efficiënter of beter op een andere manier kunnen? Jij komt daar met een frisse blik binnen en wilt enthousiast je toegevoegde waarde laten zien. Zeker als je juist daarvoor bent aangenomen. Maar dat wordt uiteindelijk helemaal niet gewaardeerd door je nieuwe werkgever, waardoor binnen een korte tijd de boel op scherp staat. En arbeidsmediation voorgesteld wordt.
Wat is er misgegaan?
Met dit verhaal kwam een werknemer bij mij voor arbeidsmediation. Hij begrijpt er echt niets van. Hij is de goede persoon op de goede plek, hij heeft heel veel ervaring en stond te trappelen om een duik in het diepe te nemen. Maar inmiddels lijkt het eerder op een duik in een ijsbad.
Dat stak hem des te meer, omdat hij een oudere werknemer is en hij deze nieuwe baan juist bewust heeft aangenomen om met een grote knal zijn werkzame leven af te kunnen sluiten. In deze baan zou hij al zijn ervaring en mensenkennis gecombineerd optimaal kunnen gebruiken. Dat was het idee tenminste. Maar nu krijgt hij zware kritiek en brandt hij vrij snel op.
Wat is er nu misgegaan?
Dit was zijn primaire vraag tijdens arbeidsmediation. Ik was er zelf ook wel benieuwd naar, want deze persoon kwam erg empathisch, gedreven, gevoelig en toch zeer professioneel over. Ik gunde hem een antwoord, zodat hij verder kon. Bij dezelfde werkgever wel te verstaan.
Wat bleek? Op het werk van werknemer was niets aan te merken. Niks, noppes, nada. Ik hoor je denken: maar waarom is dan mediation nodig geweest?
Het ging alleen om de toon die hij gebruikte in zijn contacten met collega’s. Hij wilde zo graag zijn werk perfect doen, dat dat ten koste van de vriendelijke toon ging die bij hem paste. Zijn belang was om echt het verschil te maken in deze laatste baan, die grote knal. Daarmee was hij meer bezig geweest dan met de wijze waarop hij dit deed.
Het probleem was echter dat hij exact het tegenovergestelde bereikte. Niemand las namelijk meer de inhoud van zijn boodschap, doordat zij zich ergerden aan zijn directe toon. Het gezegde “het is de toon die de muziek maakt”, blijkt ook hier te kloppen.
Het grote voordeel was wel dat hierover makkelijk afspraken gemaakt konden worden. Een toontje lager zingen is eenvoudiger dan een toontje hoger te zingen. Iedereen blij en ik helemaal. Als arbeidsmediator heb ik veel liever een duik in een warm bad, dan een beëindiging. Zeker voor zo’n sympathieke persoon.
Op dit artikel is de volgende disclaimer van toepassing.
