Gemiddeld kampt 20% van de werknemers met burn-outklachten. De helft van alle volwassen Nederlanders en Vlamingen is te zwaar. De gevoelens van ongelijkheid in de samenleving nemen steeds meer toe, maar we blijven gefixeerd op economische groei. Hulpverleners, rechters en advocaten worden bedreigd. En mijn praktijk zit vol met cliënten die zich leeg en opgebrand voelen. Wat is er aan de hand?
We leven in een formule 1-maatschappij: een individualistische prestatiemaatschappij, waarin het ‘ik’ belangrijker is dan het ‘wij’. De huidige F1-manier van leven past psychologisch en biologisch niet bij ons. Bovendien is voor sommigen van ons ‘alles uit jezelf halen’, simpelweg niet haalbaar. En de ‘gelukkigen’ die er wel in slagen, raken uitgeput door prestatiedruk en consumentisme. Onze stress- en gelukshormonen draaien overuren om aan alle verwachtingen te voldoen. Onze 10 miljoen jaar oude basisbehoeften autonomie en verbondenheid botsten. Stress, angst, leegte, uitputting en ongelijkheid zijn het gevolg. Voor een leuk en gezond leven is een gezonde balans tussen autonomie en verbondenheid nodig. Ik besloot daarom afscheid te nemen van de F1-race en SLOW te leven.
Het SLOW-model
Mijn ervaringen tijdens de coronacrisis maakten mij nog eens duidelijk hoe belangrijk de basisbehoefte aan verbondenheid is. Sociaal contact, empathie en steun krijgen, het gevoel van ‘wij samen’ maakt ons gelukkig. Ik weet in elk geval één ding zeker: om een leuk, sociaal en gezond leven te hebben, is het nodig dat ik langzamer leef. De kloktijd mag mij niet langer beheersen. Ik heb stilte nodig om tot andere keuzes te komen. In het oude tempo doorgaan, betekent waarschijnlijk dat ik psychologisch en biologisch doordraai. Dat wilde ik voorkomen. Ik besloot daarom afscheid te nemen van de ratrace en SLOW te gaan leven. Ik ben dat gaan doen door steeds kleine stapjes te zetten en dat lukt me gelukkig steeds beter. SLOW heeft mij tweeënhalf keer verlicht.
Inzichten en technieken uit de evolutiepsychologie, schematherapie, ACT, cognitieve gedragstherapie, biologie, filosofie en het boeddhisme leveren de bouwstenen voor het SLOW-model. Doel van het model is het organiseren van je situaties, je lichaam en het wij-gevoel. Accepteren, de reflectieve eigen wil, leven vanuit je waarden en actie zijn andere belangrijke bouwstenen in het model.