Kunal Kapoor, topman van beursanalyse- en ratingbedrijf Morningstar, is naar eigen zeggen ‘niet tegen het meewegen van impact in investeringsbeslissingen’. Toch wil hij liever ‘focussen op financieel relevante Environmental, Social & Governance-risico’s.’
Die eenzijdige visie heeft alleen de aandeelhouderswaarde als uitgangspunt. Dat is de belangrijkste reden waarom bedrijven tot de orde geroepen moeten worden. De CSRD-rapportage (Corporate Sustainability Reporting Directive) mag niet alleen over de financiële situatie gaan, maar moet juist ook de impact van bedrijven op mens en milieu meenemen. We putten onze hulpbronnen in een dusdanig tempo uit dat de aarde het niet kan bijbenen.
Veel ondernemingen schrikken van de regelgeving voor duurzaamheidsrapportages, van de omvang en veronderstelde kosten die daarmee gemoeid zijn. De échte kosten zitten echter in de noodzakelijke investeringen voor feitelijke verduurzaming: een eerlijke prijs betalen voor het gebruik van natuurlijke hulpbronnen en met kansen voor iedereen in de samenleving.
De CSRD is bedoeld om niet alleen inzicht te krijgen in de financiële situatie van een bedrijf, maar juist ook over de impact op mens en milieu. Het laat zien wat de maatschappelijke ‘kosten’ zijn voor de financiële ‘waardecreatie’. Maar ook of bedrijven wel echt zo duurzaam bezig zijn als ze beweren. Bedrijven moeten met de billen bloot en dat vinden de grote vervuilers inderdaad niet leuk.
Een veel gehoord argument is dat er te veel informatie verzameld moet worden en deze moeilijk verkrijgbaar is. Dat klopt alleen als die informatie nog niet voorhanden is. Als die informatie er nog niet is kun je als organisatie onmogelijk zeggen dat je het beste voorhebt met mensenrechten. Je kunt ook niet beweren een transitieplan voor de reductie van je broeikasgassen te hebben als je de uitstoot van jouw keten onvoldoende meet en weet.
De noodoproep van bedrijven dat de informatie niet verkrijgbaar is toont dus aan dat die bedrijven loze duurzaamheidskreten opschrijven. Dan gaat het louter om de vervanging van plastic bekertjes van de koffieautomaat.
De pushback op de CSRD-regelgeving laat zien dat bedrijven gedreven door aandeelhouderswaarde blijkbaar niet echt willen verduurzamen en verzuimen hun maatschappelijke verantwoordelijkheid te pakken. Maar als verduurzaming van en inzicht in de waardeketen wordt opgepakt, kunnen we morgen al beginnen met leven in een betere wereld.
