De tijd van de beoordelingsgesprekken komt er weer aan. Niets is erger dan de jaarlijkse beoordelingsgesprekken, vinden sommigen. Vooral als er niets is afgesproken aan het begin van het jaar. En je mag blij zijn als er in ieder geval nog gesprekken plaatsvinden. Hoewel, sommigen vinden dat ook vreselijk als het als een verplicht nummer wordt beschouwd en je manager eigenlijk andere prioriteiten heeft.
In veel situaties mag je twee weken van te voren het gesprek zelf voorbereiden, a.d.h.v. een allang niet meer actuele functiebeschrijving (want meer is er niet), en volgens het protocol moet jouw manager dat dan ook doen. Tegen de tijd dat het gesprek dan daar is, kom je er achter dat je manager geen tijd heeft gehad het goed voor te bereiden en gaat vervolgens jouw ingevulde formulier bekritiseren, want hij kijkt toch wel wat anders aan tegen de zaken. En benoemt hij ook nog plotseling allerlei zaken die niet goed lopen en die voor jou als een complete verrassing komen waardoor het gesprek een lading krijgt die jou onmiddellijk boven op de remmen doet trappen. Welnu, de vertrouwensbreuk is geboren!
In het geval er wel aan het begin van het jaar resultaatafspraken zijn gemaakt, en jouw resultaten toch wat minder rooskleurig worden voorgesteld dan jezelf vond, omdat jouw manager, zonder het te vertellen maar wel van z’n gezicht is af te lezen, te horen heeft gekregen van zijn directeur dat er niet veel ruimte is voor bonussen, gratificaties of salarisverhogingen en dat de beoordelingen in dat kader “afgeroomd” dienen te worden.
Of het gesprek staat in het teken van de door jouw manager noodzakelijke gevonden ontwikkeling van competenties die bij jou nooit ontwikkeld zullen raken, ondanks de trainingen en cursussen die je volgt, en dat je daarom elke keer ook op z’n minst één minnetje ziet verschijnen op je beoordelingsformulier.
Het is inderdaad een worsteling als het op deze wijze moet! En áls het op deze wijze gebeurd, zou ik toch iedereen adviseren om dit heel snel te verlaten en gewoon als manager en medewerker af en toe eens om de tafel te gaan zitten om te bespreken hoe het gaat, wat jullie met elkaar kunnen verbeteren en hoe je van elkaars sterke punten gebruik kunt maken. Niets meer en niets minder en zonder alle zware “opsmuk” van protocollen, formulieren en procedures. Beoordelingsgesprekken hebben een doel en zijn geen doel op zich!
Herkenbaar bij HRM, of niet? Ik hoor het graag!
