Lange wachttijden in de gespecialiseerde geestelijke gezondheidszorg verkleinen de kans dat mensen blijven werken, en dat kost de samenleving veel geld. Dat blijkt uit het onderzoek van econometrist Roger Prudon van de Vrije Universiteit Amsterdam. In economenvakblad ESB licht Prudon zijn onderzoek toe, en ook de kranten NRC en Het Financieele Dagblad besteden er aandacht aan.
De geestelijke gezondheidszorg (ggz) in Nederland kent lange wachtlijsten. Roger Prudon, promovendus op het gebied van arbeidsmarkt en gezondheidszorg, onderzocht het effect van die lange wachttijd op de kans dat mensen blijven werken. Vanaf het eerste contactmoment met de ggz is er een negatief effect te zien van de wachttijd op de kans op werk. Elke maand extra op de wachtlijst verkleint de kans dat iemand op de lange termijn werk heeft met twee procentpunt, zo blijkt uit het onderzoek.
“De twee voornaamste mogelijke verklaringen zijn een verslechtering van de gezondheid, of een groeiende afstand tot de arbeidsmarkt,” zo is te lezen in het artikel in ESB. “Een extra maand wachten op behandeling kan betekenen dat iemand een maand langer ziek thuis zit, waardoor terugkeer naar werk moeilijker wordt.”
De lange wachttijden zijn daarmee niet alleen vervelend voor de personen die zorg nodig hebben, maar veroorzaken ook hoge maatschappelijke kosten. “Als de wachttijd gereduceerd kan worden met één maand, levert dit meer dan driehonderd miljoen euro per jaar op,” aldus Prudon.
Voor sommige groepen neemt de kans op werk nog sterker af als zij lang op de wachtlijst staan. Mensen met een lager opleidingsniveau of met een migratieachtergrond hebben meer last van een lange wachttijd. Ook moeten deze groepen gemiddeld langer wachten op een behandeling dan anderen.
Reageren?
Je moet ingelogd zijn op om een reactie te plaatsen.