Celstraf en beroepsverbod voor ontucht met psychiatrische patiënten

Een 31-jarige verpleegkundige uit Roermond is in hoger beroepveroordeeld voor het hebben van seks met 3 psychiatrische patiënten die aan zijn zorg waren toevertrouwd. Het hof legt hem hiervoor 3 jaar gevangenisstraf op, waarvan 1 jaar voorwaardelijk met een proeftijd van 3 jaar. Tijdens zijn proeftijd moet de man zich houden aan een aantal voorwaarden. Ook mag hij 5 jaar lang zijn beroep niet uitoefenen. De rechtbank Limburg legde hem eerder dezelfde straf op.

De man werkte als verpleegkundige op de psychiatrische afdeling in een ziekenhuis, de zogenoemde PAAZ-afdeling. In een tijdsbestek van ongeveer 3 jaar heeft de man daar meerdere seksuele contacten met 3 patiënten gehad. Dit waren stuk voor stuk psychisch zeer kwetsbare vrouwen die weinig weerbaar waren. De man wist dat, hij had immers inzage in de medische dossiers van zijn slachtoffers.

De verpleegkundige heeft altijd ontkend. Volgens hem zijn de slachtoffers manipulatieve vrouwen die het zodanig op hem zouden hebben gemunt dat ze een valse aangifte tegen hem hebben gedaan. Hun verklaringen zouden dan ook niet betrouwbaar zijn. Het hof is het hier echter niet mee eens. Dat de beschuldigingen zijn geuit door psychisch zeer kwetsbare vrouwen, betekent niet dat hun verklaringen per definitie onbetrouwbaar, ongeloofwaardig of vals zijn. Bovendien vinden de verklaringen van de vrouwen op meerdere punten steun in andere bewijsmiddelen. Het hof vindt dan ook, net als de rechtbank, dat het wettig en overtuigend bewezen is dat de man de ontucht heeft gepleegd.

Het is algemeen bekend dat ernstige zedendelicten een grote impact hebben op de slachtoffers. Zij hebben vaak nog jaren last van het misbruik en de vraag is of zij ooit nog geheel zorgeloos kunnen genieten van hun eigen lichaam en seksualiteit.

Alle vrouwen hebben een slachtofferverklaring afgelegd, waarvan er 2 ook tijdens de zitting in hoger beroep zijn voorgelezen. Uit de verklaringen blijkt inderdaad de enorme invloed die het handelen van de man heeft op hun levens én op dat van hun naasten. Ook komt hieruit naar voren hoezeer de man hun vertrouwen in mensen in het algemeen en hulpverleners in het bijzonder heeft aangetast.

De slachtoffers waren aan de zorg van de man toevertrouwd en bevonden zich dus in een afhankelijke positie ten opzichte van hem; het hof rekent het de man zwaar aan dat hij zich juist aan hen vergrepen heeft. Bij het bepalen van de straf houdt het hof er verder rekening mee dat de verdachte eerder is veroordeeld voor een zedendelict en dat hij zich al in de proeftijd van die veroordeling opnieuw schuldig heeft gemaakt aan ontucht. Omdat er gevaar is voor herhaling, vindt het hof een fors voorwaardelijk strafdeel op zijn plaats. Alles afwegend, komt het hof tot een gevangenisstraf van 3 jaar, waarvan 1 jaar voorwaardelijk met een proeftijd van 3 jaar. Ook mag hij 5 jaar lang niet meer als hulpverlener in de gezondheidszorg en de maatschappelijke zorg werken.

Gedurende de proeftijd moet de man zich houden aan bijzondere voorwaarden. De man is verplicht zich te melden bij de reclassering zo vaak en lang als de reclassering dat noodzakelijk vindt. Ook dient hij zich te houden aan de aanwijzingen die de reclassering hem geeft. Verder moet de man medewerking verlenen aan gedragskundig onderzoek en zich zo nodig laten behandelen. Tot slot mag hij geen contact zoeken met de 3 slachtoffers.